Column Gijs van der Poel | Onbewust in een elektrische deelauto
Na 30.000 elektrische kilometers als Testrijder heb ik afscheid genomen van mijn Nissan LEAF. Tijd om de balans op te maken. Ik was uiteraard benieuwd hoe ik elektrisch rijden en autodelen zou ervaren en of ik inderdaad ‘normaal’ onbewust gedrag zou vertonen.
Op dinsdag koos ik vaak bewust voor de trein omdat er op de A12 toch altijd file stond. Als ik naar Amsterdam ging idem dito en naar het centrum van Utrecht pak ik nog steeds de fiets. Toch zat ik ook regelmatig in de elektrische auto. Hoewel de onderzoeksgroep niet representatief is durf ik wel wat niet-wetenschappelijke conclusies te trekken. De belangrijkste is dat elektrisch rijden fantastisch is. Seeing is believing gaat bij elektrisch rijden niet op maar experiencing is believing des te meer. Een goede vriend van mij was zacht gezegd sceptisch, maar na een rondje scheuren in de Nissan LEAF meteen overtuigd. Twee maanden later bestond de vloot van het Leids Film Festival, dat hij helpt organiseren, uit elektrische auto’s. Dan zijn er ook nog mijn vader, een maatje van mijn studie en een collega die na een testritje zelf ook een elektrische auto hebben aangeschaft.
Uiteraard zijn er nog een aantal hobbels te overwinnen om elektrisch rijden een succes te maken. Ze zijn nog aan de dure kant, het bereik is beperkt en het aantal laadpalen blijft in veel gebieden achter bij de vraag. Allemaal hobbels die de komende jaren worden weggenomen. Waar aan het begin van het project nog met scepsis werd gekeken is de perceptie van elektrisch rijden omgeslagen. Van mijn kapper tot mijn fysiotherapeut tot de dertig mensen die in mijn auto hebben gereden de afgelopen maanden, iedereen is ervan overtuigd dat elektrisch rijden de toekomst heeft.
Het delen van een auto kost meer tijd dan ik had gedacht. Dat heeft er vooral mee te maken dat ik mensen vaak moet uitleggen hoe de auto werkt. Iets dat stiekem eigenlijk best wel leuk is om te doen, zeker aangezien men vooral enthousiast en verbaasd is over hoe fijn de auto rijdt. Zodra mensen de auto vaker hebben gebruikt, is alleen het overhandigen van een sleutel nog even puzzelen. Ik kan me niet voorstellen dat het lang duurt voordat het openen en starten van een auto gewoon met je telefoon kan.
Elektrisch rijden, deelauto’s maar ook autonome auto’s zitten in de lift en dat gaat nogal wat effect hebben op de manier waarop we ons verplaatsen en hoe we onze steden inrichten. Dit Zweedse filmpje geeft een mooie inkijk in wat er allemaal kan gebeuren als zelfrijdende, elektrische deelauto’s de nieuwe standaard worden. Totdat dit allemaal werkelijkheid is verplaats ik me voorlopig in het grote geelblauwe elektrische voertuig van NS. Indien nodig heb ik nog voldoende collega’s die hun elektrische auto wel met me willen delen.
Gijs van der Poel | Deelnemer van Project A15 van de stichting Natuur & Milieu
